Gerrit over ‘Q-koorts de draad weer opgepakt!?’
Gerrit (54 jaar) heeft al sinds 2007 QVS en zijn gezondheid blijft steeds achteruitgaan. Hij volgde eerder via Q-support al de basistraining ‘Omgaan met Q-Koorts’. Aanvankelijk met enige tegenzin, maar dat gevoel verdween snel. “Die eerste training voelde als een warme deken. Die hielp me met het emotionele gedeelte van ziek zijn en het hebben van QVS een plek te geven. Na het verlies van contact met kennissen en vrienden voelde hij zich sociaal arm en kwam daar niet helemaal uit. De vervolgtraining bracht daar verandering in.
‘Q-koorts de draad weer opgepakt!?’
“Over die basistraining was ik zo enthousiast dat ik graag meedeed aan de pilot van de vervolgtraining. Ik dacht, dat kan alleen nog maar beter.” Hij kreeg in de vervolgtraining veel informatie die hem sterker maakte. Deze training was echt een eyeopener over wat hij dacht zelf te weten en te kunnen. Het was echt werken, geen warme deken meer. “Ik ben er in de tweede training echt mee aan de slag moeten gaan: het open staan voor contact, het durven zeggen dat je ziek bent en daar consequenties aan verbinden. Ik ben van een ‘autobaan leven’ naar een ‘leven op boerenlandweggetjes’ gegaan en begon van kleinere dingen te genieten. Dat gaf me een goed gevoel en daar wilde ik mee verder.”
Gulden middenweg
Gerrit wilde niet afgekeurd worden maar ging voor de gulden middenweg zodat hij, als alleenstaande, wel sociaal contact hield. Hij werkt maximaal 5 uur per dag, is gekeurd voor 3,5 uur en mag dus minder werken. Hij wil niet thuis werken, maar rijdt op zijn scootmobiel naar het bedrijf en ziet zo elke dag mensen. Ook de kleine dingen er omheen zijn heel waardevol en die moeten volgens Gerrit aangeleerd worden: ‘onbewust bewust worden’. Door open en eerlijke gesprekken over zijn beperkingen met zijn werkgever is die ook flexibeler geworden in de omgang met Gerrit en geeft hem nu complete vrijheid. “Ik heb na de training met hem afgesproken dat ik er niet meer om 8.00 uur ben, maar dat ik kom wanneer het past. Dat durfde ik daarvoor niet. Ik kan nu een hulpvraag omzetten naar de praktijk en kijken: ‘hoe ga ik er mee om’.”
Ont-moeten
De trainingen hebben Gerrit uiteindelijk veel helderheid gebracht. Ook heeft hij beter geleerd grenzen te stellen voor zichzelf, nee te zeggen en dankbaar te zijn voor dingen die hij wèl kan. “Voor de training moest ik van mezelf het gras maaien. Nu vraag ik me af of dat persé vandaag moet en ben ik ook al tevreden als ik een baantje heb gedaan. Ik heb echt leren ‘ont-moeten’. Ik ben positiever geworden na de training en heb een vorm van acceptatie gevonden.”
Maatjescontact
Bij onderdelen van de training dacht Gerrit af en toe ‘waar gaat dit naar toe?’. Maar in de laatste lessen werd het dan een geheel, het klopte. De training werkt ook met het maatjesprincipe. “In het begin was ik wat huiverig voor het werken met een maatje buiten de cursusdagen. Ook om mezelf bloot te geven, want met een medepatiënt praat je vooral over het verwerkingsproces. Met mijn maatje heb ik nu nog steeds eens per twee weken telefonisch contact. Zij stuurt me aan en zet me op mijn plaats en ik haar. Dat is echt een cadeautje en was nooit gebeurd als er binnen de training niet van maatjescontact werd uitgegaan.”
Gerrit: “De training heeft mijn leven echt veranderd. Er valt voor patiënten veel te halen en het ligt gewoon voor het oprapen. Doe ook eens mee, het kan je zoveel brengen.”
