In deze tijd zijn veel ziektes onderbelicht
Paul (41): “Ik merk veel onbegrip in onze samenleving voor Q-koorts. De gevolgen van Q-koorts zijn veel groter dan men denkt. In algemene zin zijn er veel ziektes waarvan de impact groot is. Deze zijn onderbelicht ten opzichte van COVID-19. Ergens is het logisch, maar ik wil laten zien, door me te laten fotograferen en mijn verhaal te vertellen, dat ziektes die buiten het media spektakel vallen, ook aandacht verdienen.”
Een onschuldig wandelingetje
In mei 2012 wandelde Paul met zijn toenmalige vriendin in Katwijk, een dorpje in de gemeente Cuijk. Het was een lentedag en er liepen veel schapen van natuurbeheer met hun pasgeboren lammetjes. Ze genoten van het mooie schouwspel. Keken naar de schattige lammetjes en aaiden ze. Dat zo’n onschuldige activiteit zulke vergaande gevolgen kon hebben, was op dat moment niet duidelijk. Dat veranderde kort na het uitstapje. Paul werd ziek. “Binnen een paar dagen was ik koortsig, grieperig en voelde me gigantisch slecht en viel flauw. De dokter heeft bloedmonsters genomen en na 1 a 2 dagen was het helder dat het acute Q-koorts was. Dat was in de hoogtijdagen dat Q-koorts inmiddels bij veel artsen wel bekend was.”
Je moet doorgaan
“Mijn leven is altijd al een uitdaging geweest. Op mijn 17e heb ik mijn halve lichaam gebroken, maar ik leefde. Dat is wat ik ook wil meegeven aan andere Q-koorts patiënten. Ook al zit het tegen of doet het pijn, je moet doorgaan en er niet in berusten.” Paul heeft in zijn leven een hoop voor zijn kiezen gekregen, maar zit niet bij de pakken neer. Het krijgen van Q-koorts met alle gevolgen van dien, het verlies van zijn zoontje en oplichting van zijn bedrijf door een financieel adviseur. Dat zijn allemaal emotionele gebeurtenissen die een flinke impact hebben gehad. Maar Paul geeft niet op. “Je moet weer aan de gang, het is de enige manier om verder te leven. Je moet er zoveel mogelijk van proberen te maken.”
Een tegen-de-stroom-in zwemmer
Het doormaken van acute Q-koorts heeft een paar jaar lang alles op zijn kop gezet. In het begin sliep Paul 10-14 uur per dag. Na ongeveer een half jaar kon hij aan zijn herstel gaan werken. “Ik was enorm vermoeid, had spierpijn en mijn rug zat vast. Maar ik had een eigen zaak dus ook al was ik enorm lusteloos, ik werkte op alle momenten dat het kon, ook in het weekend. Ik moest doen wat ik moest doen om het draaiende te houden. Dus in een pauze sliep ik twee uur en dan ging ik weer verder. Weer een hoop doen totdat het niet meer ging, uitrusten en het weer proberen.”
Zo ging het bij Paul ook met sporten. Als het maar een beetje kon, ging hij wandelen, fietsen of squashen. Ondanks alles bleef hij tegen de stroom in zwemmen in de hoop dat alles beter zou worden. Maar alles wat hij aan sport deed, ging pijn doen. Het sloeg op zijn spieren en gewrichten, ook de doorbloeding leek niet goed te zijn. Hij had daar zoveel last van dat hij weinig kon doen en veel kilo’s aankwam.
Milde vorm
Na een jaar of twee leek hij weer een redelijk normaal leven te hebben. “In tegenstelling tot veel andere patiënten heb ik een milde vorm gehad, denk ik.” Paul is altijd wel wat zwaarlijvig geweest, maar verder gezond. Hij had weer een redelijk normaal leven, ook al was hij sneller moe. Het was zoals hij zelf aangeeft ‘draagbaar’. Na deze heftige periode zat het overgewicht hem wel echt in de weg. Zes jaar na de besmetting heeft hij een operatieve maagverkleining gekregen en verloor hij 40 kilo. Nu voelt hij zich fysiek en mentaal ongeveer 85%, maar dat is niet alleen aan Q-koorts gerelateerd. Er is de afgelopen jaren wel heel veel op zijn bordje gekomen.
Passie voor techniek, downhill mountainbiken en zijn gezin
Paul werkt op dit moment in loondienst als ingenieur in de productietechniek, zijn eigen bedrijf bestaat niet meer. Hij noemt zichzelf gekscherend ‘freestyle engineer’ en bedenkt creatieve oplossingen in de metaalindustrie en begeleidt projecten waar niet iedereen zomaar aan durft te beginnen. Voorbeelden zijn ontwerpen in het productieproces voor protheses, het uitvoerbaar maken van een slurf uit een blusvliegtuig, het bouwen van medische apparaten, drones, testmodellen voor gevechtsvliegtuigen en Ariane-6 raketten of machines die manloos kunnen draaien en frezen. “Het is een soort lego voor grote jongens, maar daarmee doe ik het vak wel echt tekort”, geeft hij aan.
Paul heeft passie voor downhill mountainbiken en kan daar goed zijn ei in kwijt. Ook wandelt hij graag met zijn gezin in de Loonse en Drunense Duinen. “Inmiddels heb ik drie geweldige kinderen, een meisje van vijf en een tweeling, een jongen en meisje van 1,5. De oudste is heerlijk bijdehand en superlief. Mijn gezin is echt een geschenk.”
Paul is een van de personen die zich heeft laten fotograferen voor deze website en andere uitingen van Q-support.
