“Het was maar goed dat ik zo overtuigd was dat ik Q-koorts had, want ook in het ziekenhuis wisten ze er niet zo goed raad mee. Het was toen nog vrij onbekend.”
In 2009 gaat Frans (nu 62) uit Nuenen met zijn kleinkinderen en familie naar een schapenhouderij in zijn woonplaats die een lammetjesdag houdt. Er lagen een heleboel schapen met rond de 1000 lammetjes die in de afgelopen dagen het levenslicht hadden gezien. Hij herinnert zich het nog goed, als hij binnenkomt stokt zijn adem letterlijk van de ammoniakdampen. Ze hebben een hele gezellige dag. De kleinkinderen nemen de beestjes op schoot en Frans zet zijn passie voor film in om het allemaal goed in beeld te brengen.
Heftige koorts
Eén week later gaat Frans een weekje op vakantie in Egypte en anderhalve dag voor de terugreis voelt hij zich ineens niet lekker. Hij wordt rillerig en blijkt boven de 40 graden koorts te hebben. “Heel gek, maar ik dacht meteen aan Q-koorts. Ik had er veel over gelezen en had het nieuws goed in de gaten gehouden. Q-koorts was toen heel actueel. Ik ben longpatiënt en heb als 4-jarig jongetje 9 weken in het sanatorium gezeten voor mijn longen. Eén ding wist ik zeker, ik wil met deze klachten niet opgenomen worden in Egypte!“
Er net op tijd bij
Hij belt zijn huisarts en vraagt om een verwijzing voor de dag nadat hij terugvliegt. Hij overtuigt hem met de mededeling dat hij acute Q-koorts heeft en wil dat het wordt vastgesteld in een Nederlands ziekenhuis. Met de gegeven verwijzing komt hij aan in het Catharina Ziekenhuis in Eindhoven in een propvolle wachtkamer. Hij is zo beroerd en weet niet of hij wellicht ook besmettelijk is, gelukkig dat hij al snel wordt geholpen. Ze nemen bloed af en binnen 30 minuten krijgt hij de bevestiging dat hij acute Q-koorts heeft. Doordat er maar 7 dagen zijn om dat vast te stellen in het bloed is Frans er gelukkig op tijd bij. “Na die 7 dagen kun je wel zien dat je het hebt gehad maar niet wanneer. Dat was bij mij dus wel duidelijk.”
Behandeling
In het ziekenhuis blijkt dat hij door de acute Q-koorts een dubbele longsteking heeft opgelopen waarvoor hij meteen antibiotica krijgt toegediend. Echter, die eerste kuur slaat niet aan. Een 2e behandeling met doxycycline slaat gelukkig wel aan waardoor hij uiteindelijk herstelt van een levensbedreigende dubbele longontsteking. Het is maart 2009, maar de klachten blijven aanhouden.
Frans kampt met extreme vermoeidheid en een reeks klachten, die thuishoren bij Q-koorts. De diagnose QVS (Q-koorts vermoeidheidssyndroom) wordt gesteld. Die klachten zijn er nog tot op de dag van vandaag. Frans is ook nog steeds onder controle: “Elk jaar krijgt ik mijn persoonlijke APK bij de longarts in het Catharina Ziekenhuis.”
Werk
“Ik werk nog steeds. Toen ik 57 was, heb ik gebruik kunnen maken van een seniorenregeling bij Holland Casino waar ik al 34 jaar werkzaam ben. Ik werk nu 80% maar krijg 87% uitbetaald en behoud het recht op een 100% pensioenopbouw, dat vond ik ook wel belangrijk.“
“Inmiddels zijn we jaren verder en word ik ook ouder. Ik probeer mijn klachten van elkaar te scheiden en niet alles op QVS te schuiven. Op dit moment heb ik ook te maken met een burn-out. Dat ga je ook over je hele lichaam voelen. De sessies bij de psycholoog werpen zijn vruchten af. Ik werk nu halve dagen om niet helemaal uit te vallen. Daarbij is het fijn dat ik bij onze organisatie in de luwte kan werken, doordat ze me boven bezetting inzetten.”
Geluk zit in de kleine dingen
“Ik ben videograaf, vooral voor mezelf. Ik kom uit de radiowereld, vroeger bij lokale radiostations en bij de piraten in de jaren ’80 gewerkt. En in België bij een commercieel radio bedrijf tot ik het niet meer kon combineren met mijn werk. Toen kreeg ik een 2e hands camera voor mijn verjaardag. Dat vond ik zo leuk! Ik ben video met audio gaan combineren en heb nu boven een audio-video studio. Daar ben ik in mijn vrije tijd vaak te vinden. Ik maak van mijn vakantiefilmpjes documentaires. Dat is heel veel werk, maar dan worden het wel onderhoudende filmpjes en daar word ik heel blij van. Ik ben heel kritisch op mezelf en leer iedere keer nog bij.”
Beweging is belangrijk
Frans is mooi-weer fietser, ook wandelt hij graag om zo zijn conditie op peil te houden. Elke dag 6 kilometer in een flink tempo. “Je ziet veel meer als je loopt, zoals roofvogels, eekhoorns klauterend in bomen, alpaca’s in de wei, rijp op gras. Daar word ik ook blij van.“ Zijn motto is: “Een dag niet gelopen is een dag niet geleefd”.
Frans is een van de personen die zich heeft laten fotograferen voor deze website en andere uitingen van Q-support.
